#มินเจแก้บน

ท่ามกลางเสียงอื้ออึงของเสียงเพลงบีทหนักในสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง เหล่าผีเสื้อราตรีออกมาวาดลวดลายอยู่กลางฟลอร์ แน่นอนว่าในบรรดาผีเสื้อสีสวยเหล่านั้น ย่อมมีสักหนึ่งตัวที่โดดเด่นที่สุด สวยงามที่สุด และ..น่าดึงดูดที่สุด

"หูย.. แซ่บน่าดูเลยว่ะคนนั้นน่ะ"

"ถ้าคืนนี้ได้เล่นด้วยนะ.. แค่คิดกูก็เสียวจะแย่"

ร่างบางกลางฟลอร์กระตุกยิ้มเล็กน้อย ใช่ว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงรอบข้างซะหน่อย ถึงเสียงเพลงนี่จะดังขนาดไหนก็ตาม เสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่กล่าวถึงเขาก็กระทบเข้าโสตประสาทอยู่ดี

'คิม จงฮยอน ผีเสื้อผู้งดงามและน่าดึงดูด' ใครๆก็คิดแบบนั้น... แต่ยากนักที่จะมีคนได้เชยชมผีเสื้อตัวนั้นใกล้ๆ ถ้าไม่พิเศษต้องตาเจ้าตัวจริงๆ คงจะเข้าใกล้ยากหน่อยล่ะ

อีกด้านหนึ่ง กลุ่มวัยรุ่นที่กำลังฉลองกันเนื่องในโอกาสอะไรสักอย่างอยู่ แน่นอนว่าบนโต๊ะกระจกใสต้องมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ตั้งอยู่ ข้างกายชายหนุ่มหน้าตาดีเหล่านั่นก็ต้องมีสาวสวยเคียงกาย

"น้องคนนั้นเด็ดดีนี่ ไหนมานั่งข้างพี่ชายได้มั้ยเอ่ย" เสียงเป่าปากแซวดังขึ้นทันทีที่พูดจบประโยค คัง แดเนียล นักเรียนนอกรูปหล่อ พ่อรวย ไม่ใช่แค่พ่อ ตัวเองก็รวย เรียกได้ว่าเพอร์เฟ็กต์สำหรับสาวๆหลายๆคน เขาคนนั้นกระดิกนิ้วเรียกหญิงสาวที่เดินผ่านโต๊ะของพวกเขาให้มานั่งใกล้ๆ

"ฉันเหรอคะ" สาวเจ้าพูดท่าทางเอียงอาย แต่กลับเดินมานั่งใกล้ๆแล้วบดเบียดอกอวบเข้ากับต้นแขนแกร่งอย่างออดอ้อน

"ไอ้แดนไม่ธรรมดาว่ะรอบนี้ เลือกเองเลยเว้ย" อง ซองอู เพื่อนในกลุ่มพูดขึ้น ข้างกายเขาเองก็มีสาวสวยอกตู้มนั่งขนาบสองข้างเช่นกัน

เหลือเพียงแต่ 'ฮวัง มินฮยอน' ที่ยังไม่มีใครมานั่งข้างๆ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆจิบเครื่องดื่มในมือช้าๆ สายตาคมไม่ได้มองอะไรเฉพาะเจาะจง เพียงแต่ปราดตามองไปเรื่อยๆเพียงเท่านั้นเอง

"มึง พวกกูจะไปเต้น ไปกะกูป่ะ" ซองอูเอ่ยชวนพลางโอบสองสาวให้ชิดมากขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นยืน

"ไม่ล่ะ พวกมึงไปกันเลย" มินฮยอนโบกมือประกอบ คังแดเนียลยักไหล่ ก่อนจะโอบเอวสาวข้างกายแล้วเดินออกไปยังฟลอร์เต้นทันที

ตอนนี้ทั้งโต๊ะเหลือเพียงมินฮยอนแค่คนเดียวกับเครื่องดื่มรสเข้มในมือ เป็นเวลาเดียวกับผีเสื้อราตรีแสนสวยเลิกวาดลวดลายแล้วกลับมาที่โต๊ะ

ในตอนนั้นเอง ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผีเสื้อตัวนั้นหันสายตาไปทางโต๊ะในมุมมืดเข้า ริมฝีปากบางกระตุกยิ้ม ท่าทางวันนี้เจ้าผีเสื้อได้เจอดอกไม้ที่ถูกใจแล้วล่ะ ดอกไม้แสนสวยที่ดูหรูหรา แต่ก็เต็มไปด้วยหนามแหลมคม

แต่สำหรับดอกไม้ดอกนี้... หนามของมันคงจะเป็นทองไปทั้งก้านแล้วล่ะมั้ง

"สวัสดีครับ" เสียงหวานเอ่ยทักทายพลางขยับแก้วเครื่องดื่มในมือ

"ครับ" มินฮยอนไม่ได้ตอบอะไรมาก เขามองสำรวจคนตรงหน้าอย่างเชื่องช้าก่อนจะยิ้มออกมา

"เพื่อนคุณไปไหนล่ะเนี่ย หน้าตาแบบนี้ไม่ควรนั่งคนเดียวนะครับ" จงฮยอนยื่นใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างหู ก่อนจะเป่าลมออกมานิดๆ

"หึ.." มินฮยอนมองใบหน้าของผีเสื้อราตรีแสนสวยที่อุตส่าห์เข้ามาทักเขาด้วยตัวเอง ใช่ว่าเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเจ้าของฉายาผีเสื้อราตรีผู้โดดเด่น คิม จงฮยอนนี่นา

จะว่ายังไงดี... ก็สมคำร่ำลือดีล่ะมั้ง

"คุณผีเสื้อมาทักผมแบบนี้นี่... ถูกใจผมรึไงครับ" จงฮยอนได้ยินก็หัวเราะออกมานิดๆ ก่อนจะพูดตอบ

"รู้ด้วยเหรอครับเนี่ย แหม"

"คุณดังจะตายนี่นา ผมไม่รู้สิแปลก"

"ชมกันเกินไปแล้วครับ นี่คุณ ผมยืนนานแล้วนะครับ ไม่ชวนผมนั่งหน่อยเหรอ" จงฮยอนยักคิ้วข้างหนึ่งเป็นเชิงถาม เมื่ออีกคนผายมือตรงที่นั่งข้างๆ เขาจึงระบายยิ้มออกมา

"ขอบคุณครับ คุณ..."

"มินฮยอน"

"อ๋า.. คุณมินฮยอน ผมจงฮยอน คล้ายๆกันเลยนะว่ามั้ย" มินฮยอนมองคนตรงหน้าละเลียดเครื่องดื่มในมือ จงฮยอนเองพอรู้ตัวว่าถูกมองก็มองกลับ ต่างคนต่างไม่หลบสายตา เสียงเพลงบีทหนักไม่ได้ทำให้พวกเขารำคาญแต่อย่างใด

สุดท้าย.. เป็นมินฮยอนเองที่ละสายตาจากผีเสื้อผู้น่าดึงดูดตัวนี้

"คุณนี่น่ารักดีนะ" จงฮยอน พูดขึ้น ก่อนจะกระดกเครื่องดื่มในมือจนหมดรวดเดียว

"บอกว่าผมหล่อจะชอบมากกว่านะครับ" จงฮยอนหัวเราะออกมาอีกครั้ง นัยน์ตาเชื่อมหวานเลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าของอีกคนอย่าพิจารณา

"อืม คุณหล่อจริงๆนั่นแหละ" มินฮยอนกดยิ้ม ก่อนจะคว้าท้ายทอยคนปากหวานมาให้จูบเป็นรางวัล

อืม.. ก็หวานจริงๆนั่นแหละ

"อือ.." เสียงหวานร้องประท้วงเมื่อรู้สึกว่าเริ่มขาดอากาศหายใจ ไม่ผิดคาดเลยสักนิด หมอนี่จูบเก่งเป็นบ้า

"คุณทำให้ผมประทับใจ รู้มั้ย" จงฮยอนพูดขณะกำลังควบคุมลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติ

"ผมทำได้มากกว่านั้นอีก ถ้าคุณอยากจะลอง" จงฮยอนยิ้ม ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆออกมาจากตัวของอีกคน

"มากกว่าประทับใจเหรอ... ผมล่ะอยากพิสูจน์จะแย่"

..............

อาจจะเป็นตัวเลือกที่ไม่ค่อยดีนักที่จะมาพิสูจน์ความจริงกันในที่แคบๆอย่างในห้องน้ำ แต่สำหรับคนที่กระหายอยากจะพิสูจน์ตัวเองและผู้ประเมินผลที่เร่งรีบ ในห้องน้ำของผับอาจจะเป็นสถานที่เร่งรัดที่สะดวกสบายพอที่จะทำอะไรต่อมิอะไรกัน

"อื้อ.. อ่า มิน..ฮยอน คุณนี่... อื้อ.." ร่างเล็กครางกระเส่าเมื่อถูกเล้าโลมจากทั้งมือและลิ้นเรียว

"แบบนี้... ประทับใจพอมั้ยครับ"

"หึ.. คิดว่าแค่นี้ อื้อ.. จะทำให้ได้คะแนน อือ.. อ่ะ เต็มเหรอค..ครับ" คำพูดประสานเสียงครางของร่างเล็กกว่าทำให้มินฮยอนยิ่งอยากเอาชนะมากขึ้น มือใหญ่ปลดเข็มขัดจากสะโพกบาง ก่อนจะตามด้วยกางเกงแสล็คตัวสวยที่ลื่นหลุดมากองแทบเท้าอย่างง่ายดาย

"อ๊ะ! ฮื่อ.. คุณ!" ร่างเล็กผวาเฮือก เมื่อถูกตะปบเข้าที่ 'ส่วนนั้น' ของตัวเอง

"เป็นอะไรครับ สะดุ้งเลยเหรอ" มินฮยอนแกล้งปัดมือผ่านส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็ก จงฮยอนปรือตามองค้อนคนขี้แกล้ง มือเล็กคว้าคอมินฮยอนเข้ารับจูบ แอบกัดปากเบาๆเพื่อเป็นการลงโทษที่แกล้งเขาเมื่อกี้

"ร้ายจริงๆนะคุณ" จงฮยอนยิ้ม ก่อนจะพูดต่อ

"แต่แค่นี้ยังไม่ดีพอหรอกนะครับ อื้อ!!" มินฮยอนกระชากคอคนปากดีมาจูบอีกรอบ เรียกได้ว่าจูบกันจนปากเปื่อย ต่างคนต่างแลกลิ้นสู้กันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ เสียงเฉอะแฉะดังสนั่นทั่วห้องน้ำ แต่ไม่มีใครใส่ใจกันหรอก ห้องน้ำในเวลาแบบนี้ก็คือม่านรูดฉบับเร่งด่วนนี่เอง

มินฮยอนปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออก ก่อนจะคว้าเข้าไปที่อวัยวะที่กำลังตื่นตัวเต็มที่

จริงๆ.. เขาก็ไม่ได้ถอดออกหรอก เสื้อผ้าทุกชิ้นยังคงอยู่ครบบนร่างกายเจ้าของ ก็นะ.. แบบนี้มันเซ็กซี่กว่านี่นา ว่ามั้ย?

ใบหน้าแดงก่ำกับสีหน้าเหนื่อยหอบ เครื่องแต่งกายที่จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ ปิดบังแบบวับๆแวมๆน่ะ ทำให้คนตรงหน้าดูดีขึ้นกว่าตอนใส่เสื้อผ้าธรรมดาอีก

"อ๊ะ!! ฮื่อ ม..มินฮยอน อ่ะ.. ช้า! ช้าหน่อย อ่า..ฮื่ออ" มินฮยอนเร่งมือจนเจ้าผีเสื้อครางไม่เป็นภาษา มือเล็กปัดป่ายไปทั่วร่างของผู้นำทาง ในตอนนี้ผีเสื้อที่ดูสูงส่ง ตอนนี้กลายเป็นผีเสื้อน้อยหลงทาง ที่มีเพียงดอกไม้สีสวยนำทาง เพียงแต่ดอกไม้นั้นถูกล้อมรอบไปด้วยไฟราคะร้อนแรง แต่เจ้าผีเสื้อก็หาได้กลัวเกรงไม่ ยังคงบินเข้าไปหาแสงสว่างที่เต็มไปด้วยความร้อนอย่างเต็มใจ

"อ๊าา!!... อ่ะ.. แฮ่ก"

ในที่สุด เจ้าผีเสื้อตัวน้อยก็ถึงจุดหมายปลายทางขาเรียวหมดแรงแทบจะลงไปกองกับพื้น แต่มือเล็กก็เหนี่ยวบ่ามินฮยอนไว้แน่น เพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลง

"ฮื่อ... คุณนี่.. สุดยอดไปเลยนะ"

"ผมต้องพูดคำนั้นมากกว่า... สวยงามสมคำร่ำลือจริงๆคุณนี่"

"หึ... แล้วยังไงล่ะ ดูเหมือนคุณกำลังไม่สบายนะ ให้ผมช่วยมั้ยครับ?" ไม่รอคำตอบจากริมฝีปากของมินฮยอน ร่างเล็กดันให้มินฮยอนนั่งลงบนปากโถ ก่อนที่ตัวเองจะนั่งแทรกลงไปที่หว่างขาของอีกคน

"นี่.. คุณรู้มั้ย ผมไม่เคย 'ใช้ปาก' ให้ใครเลยนะ" จงฮยอนพูดลอยๆ พลางปลดตะขอกางเกงและชั้นในของมินฮยอนออก

"สุดยอดเลยแฮะ.." จงฮยอนแลบลิ้นเลียริมฝีปาก เมื่อเห็น 'ขนาด' ของ 'ส่วนนั้น' ของอีกคนบ้าง ต้องยอมรับจริงๆว่าไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน จริงๆใกล้เคียงแบบนี้มันก็มี แต่นี่มันดีกว่า... เข้าใจกันใช่มั้ย

มินฮยอนมองปฏิกิริยาตรงหน้าอย่างพึงพอใจ ท่าทางผีเสื้อตัวน้อยคงจะชอบน่าดู แน่ล่ะ เป็นใครก็คงจะพอใจไม่ต่างจากเขาหรอก

"อ่า.." มินฮยอนครางเสียงต่ำ เมื่อรู้สึกถึงโพรงปากนิ่มอุ่นค่อยๆกลืนกินตัวตนของเขาช้าๆ

🎶🎶🎶

"อ่า.. ขัดจังหวะชะมัด" จงฮยอนถอนปากออก ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของมินฮยอนอย่างขัดใจ

"ฮัลโหล! ....กูทำธุระอยู่ ...ก็อย่างที่พูดนั่นแหละ อ่ะ.." มินฮยอนสะดุ้งเล็กน้อย เมื่ออยู่ๆจงฮยอนนึกแกล้งเขาโดยการใช้มือรูดรั้งขึ้นลงเร็วๆ อารมณ์ที่มีอยู่แล้วพุ่งสูงปรี๊ดทันที

"อ่า.. ม..มึงกลับไปก่อน.. อึก.. เลย ด..เดี๋ยวเถอะ" ท้ายประโยคเขาหันมาพูดกับเจ้าผีเสื้อตัวแสบที่กำลังแกล้งเขาอยู่

"อือ ..กูสบาย..ดี ค..แค่นี้นะ" มินฮยอนวางสายไปแล้ว มิหนำซ้ำ เขายังปิดเครื่องเจ้าเครื่องมือสื่อสารนั่นเสียด้วย เจ้าผีเสื้อได้แต่มองอย่างนึกเสียดาย

"ว้า.. ยังเล่นได้ไม่เท่าไหร่เอง"

"ร้ายเหมือนกันนะคุณ"

"แน่นอนอยู่แล้ว" จงฮยอนยิ้มรับคำชม ก่อนจะเริ่มต้น 'ใช้ปาก' กับมินฮยอนอีกครั้ง

"อ่า.. สุดยอดเลยคุณ" มินฮยอนขยำกลุ่มผมนุ่มมือที่แทรกอยู่ตรงหว่างขาเพื่อระบายความเสียว ปากก็คอยเอ่ยชมไม่ขาด

"อืมม..อ่ะ อ่าาา.." คราวนี้ เจ้าผีเสื้อที่กลับมาเป็นผู้นำทาง ก็ได้นำทางเจ้าดอกไม้แสนสง่างามได้ถึงฝั่ง ธารน้ำหวานจากดอกไม้ได้ถูกเจ้าผีเสื้อผู้นำทางดูดกินจนหมด ก่อนที่เจ้าผีเสื้อจะกดจูบเบาๆลงบนเกสรที่ยังคงมีน้ำหวานเยิ้มออกมา

"สมเป็นผีเสื้อแสนสวยจริงๆ.. คุณกำลังจะทำให้ผมคลั่ง รู้มั้ยที่รัก"

"คำว่าที่รักมันไม่เหมาะกับผมหรอก" จงฮยอนกระตุกยิ้มเบาๆ ทั้งดูเศร้า แต่ก็ยังสง่างาม ทว่าไม่กี่วินาทีต่อมา แววตาก็กลับมาเย่อหยิ่งเหมือนเดิม

"คิดว่าคุณได้คะแนนเต็มแล้วเหรอครับ คุณมินฮยอน"

"อืม.. ผมอยากได้คะแนนเต็มจากคุณจัง" มินฮยอนดึงร่างเล็กให้นั่งคร่อมบนตัก ก่อนจะเริ่มซุกไซร้ซอกคอหอมหวาน กลิ่นน้ำหอมที่เขาไม่ค่อยคุ้นนัก แต่ก็ชอบมันมากทีเดียว

"อือ.. ก็ทำให้ได้สิ" สิ้นเสียงท้าทาย ยกที่สองก็เริ่มขึ้น คราวนี้ไม่ใช่ใครนำทางใคร แต่เป็นการก้าวไปพร้อมๆกัน..

"อ๊า! มิ..นฮยอน ฮื่อ.. ม..มัน อ่าา"

"มัน..อึก อะไร..เหรอครับ" มินฮยอนอัดแรงกระแทกเข้าไปในช่องทางอุ่นนุ่มของคนตัวเล็กกว่า มือใหญ่ฟาดก้นนุ่มของร่างเล็กจนเป็นรอยแดง เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องน้ำ แต่อย่างที่บอก ใครสนกันล่ะ...

"อื้อ.. มินฮยอน... คุณ อ๋า.. คุณมิ..น อืออ"

"อ่า.. จง..ฮยอน คุณนี่มัน... อืม.."

ร่างเล็กสั่นคลอนเพราะแรงกระแทกที่ดูจะเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางหวานหูเล็ดลอดออกมาจากปากบวมเจ่อไม่หยุด ประสานกับเสียงครางต่ำของคนที่กำลังออกแรงกระแทกอยู่

ผีเสื้อและดอกไม้ต่างพากันก้าวเดินจนถึงฝั่งฝัน ธารน้ำหวานของดอกไม้ถูกฉีดอัดเข้าไปในปากทางของเจ้าผีเสื้อตัวน้อยที่หมดแรงตัวอ่อนปวกเปียกเพราะการเดินทางที่ผ่านมา

"คะแนน.. ให้เท่าไหร่ดีครับ คุณจงฮยอน"

"หึ.. คะแนนรอบนี้.. ผ่านอย่างไม่ต้องสงสัย"

"..."

"แต่ยังไม่ให้เต็มหรอกนะครับ" จงฮยอนใส่เสื้อผ้าจนเรียบร้อย ถึงมันจะดูยับไปบ้างแต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด ร่างเล็กหันมาหาคนที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วเช่นกัน ก่อนจะยิ้มให้แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องน้ำไป

"เจอกันครั้งหน้า ผมไม่อยากเจอคุณในฐานะผีเสื้อแล้วล่ะครับ... คุณจงฮยอน"

......................

เป็นไงมั่งนิ 55555555 แก้บนเฟิร์สวินตอนแรก นิวอีสท์ได้สองถ้วย รอสเปอีกตอนนะงับ อาจจะต่อจากเรื่องนี้รึเปล่า? ไม่แน่ใจ รอดูนะคะ 555

พูดคุยกันได้ที่ #มินเจแก้บน นะคะ ><